تأثیر تنش خشکی و کاربرد نسبت های مختلف کود دامی و پلیمر سوپر جاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای (zea mays l.)

به منظور مقایسه و بررسی تأثیر مصرف پلیمرهای سوپرجاذب و کود دامی بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت سینگل کراس704 (s.c 704) در شرایط تنش خشکی، این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1386 در مرکز تحقیقات کشاورزی استان فارس واقع در ایستگاه زرقان انجام گردید. رژیم های آبیاری در سه سطح به عنوان عامل اصلی (آبیاری پس از 70، 105 و 140 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس a) و نسبت های مختلف کود دامی و پلیمر سوپرجاذب در شش سطح به عنوان عامل (1s: شاهد یا عدم مصرف کود دامی و پلیمر سوپرجاذب، 2s: 100درصد کود دامی به میزان 40 تن در هکتار، 3s: 100 درصد پلیمر سوپرجاذب به میزان 200 کیلوگرم در هکتار، 4s: 50 درصد کود دامی و 50 درصد پلیمر سوپرجاذب، 5s: 35 درصد کود دامی و 65 درصد پلیمر سوپرجاذب و 6:s 65 درصد کود دامی و 35 درصد پلیمر سوپرجاذب) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شدت تنش خشکی از تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و بیولوژیک و شاخص برداشت کاسته شد. در مقابل با کاربرد کود دامی و پلیمر سوپر جاذب بر تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و بیولوژیک افزوده شد. تنش خشکی از طریق کاهش اجزاء عملکرد، بخصوص تعداد دانه در بلال و وزن هزار دانه باعث کاهش عملکرد دانه گردید. حداکثر عملکرد دانه (43/12 تن در هکتار) به تیمار آبیاری کامل تعلق داشت. کاربرد توأم کود دامی و پلیمر سوپر جاذب با بهبود شرایط رشد، سبب افزایش عملکرد دانه به میزان 97/15 درصد و عملکرد بیولوژیک به میزان 95/8 درصد نسبت به شاهد شد و حداکثر عملکرد از تلفیق کود دامی و پلیمر سوپرجاذب به نسبت 65 به 35 به دست آمد.